Philippe Soupault

Philippe Soupault
Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturak	Marie Ernest Philippe Soupault
Jaiotza	Chaville, 1897ko abuztuaren 2a
Herrialdea	Frantzia
Lehen hizkuntza	frantsesa
Heriotza	Parisko 16. barrutia, 1990eko martxoaren 12a (92 urte)
Hobiratze lekua	Montmartreko hilerria
Familia
Aita	Maurice Soupault
Ezkontidea(k)	Suzanne Pillard (en)  (1918ko urriaren 30a -  1922ko abenduaren 7a) Marie-Louise Soupault (en)  (1923ko ekainaren 9a -  1936ko ekainaren 8a) Ré Soupault (en)  (1937ko ekainaren 7a -  1990eko martxoaren 12a)
Haurrideak	ikusi Robert Soupault
Hezkuntza
Hizkuntzak	frantsesa alemana
Jarduerak
Jarduerak	kazetaria, poeta, idazlea, antzerkigilea, libretista, militante politikoa, eleberrigilea, saiakeragilea, kritikaria, irrati-esataria, argitaratzailea, artista, marrazkilaria, aktorea, broadcast journalist (en) eta prosalaria
Enplegatzailea(k)	Swarthmore College (en)
Lan nabarmenak	ikusi Les Champs Magnétiques (en)
Jasotako sariak	ikusi Grand prix de littérature de la SGDL  (1973) Grand Prix de Poésie  (1974) Saint-Simon Award  (1981) Grand prix national des Lettres  (1977)
Influentziak	Guillaume Apollinaire
Mugimendua	surrealismoa dadaismoa
Izengoitia(k)	Philippe soupoult
Genero artistikoa	saiakera olerkigintza

Philippe Soupault (Chaville, Paris, 1897ko abuztuaren 2a - Paris, 1990eko martxoaren 12a) frantses poeta eta narratzailea izan zen.

XX. mendeko lehenengo abangoardietako kidea, eta Littérature aldizkariaren sortzailea (1919). Dada mugimenduaren kide izan zen (Tristan Tzarak sortua, Zurichen, 1916an); garai hartakoa du Rose des vents (1920, Haize-arrosa) obra. Urte hartan bertan, André Bretonekin batera, Les champs magnétiques (Eremu magnetikoak) idatzi zuen; idazkera automatikoaren lehen saioa izan zen hura. Mugimendu surrealistaren bultzatzaileetako bat izan zen, baina 1927an aldendu zen, Breton mugimenduaren sortzailea alderdi komunistari lotu zitzaionez gero. Hala ere, bere obra mugimenduaren joeretatik aldendua zen ordurako, Westwego (1922), Wang-Wang (1924) eta Georgia (1926) obrek erakusten duten bezala. Beste zenbait poesia-lan aipagarri: Il y a un océan (1936, Ozeano bat bada); L´arme secrète (1946, Arma sekretua); Chansons du jour et de la nuit (1949, Eguneko eta gaueko abestiak), eta Sans phrases (1953, Esaldirik gabe). Bere hitz lauzko produkzioa ere mugimendu surrealistari lotuta geratu zen: Le bon apôtre (1923, Apostolu ona); A la dérive (1924, Noraezean); Le négre (1927, Beltza); Les dernières nuits de Paris (1928, Parisko azkeneko gauak). Zinemarako eta antzerkirako idatzi zuen, eta literatura- eta arte-kritikari gisa ere saiakera gogoangarriak idatzi zituen: Profils perdus (1963, Profil galduak); L´amitié (1965, Adiskidetasuna). 1945ean, bestalde, Le temps des assassins. Histoire du detenu nº 1934 (Hiltzaileen denbora. 1934. zenbakidun atxilotuaren historia), autobiografia idatzi zuen, Tunisian 1943an atxilotu zutenekoa gogoan.